یادگار زهرا (س)

سلام ای مهربانترین و بزرگترین آقای من، نمیدانم چقدر سخت گذشت این دهه ی پر مصیبت بر شما و اجداد پاک و مطهرتان....

آری ای یادگار زهرای مرضیه، خوب میدانیم که اگر قرار است مثل شمرهایی که هم رکاب امیرالمومنین بودند در صفین نشویم باید از تاریخ، این منبع با صلابت و بحق ارزشمند مثل جانمان پاسداری کنیم و با تمام توان و بصیرت به فهم آن بپردازیم...که اگر این کار را نکردیم، شاید ما هم اشتباه شمرهای زمان سیدالشهدا را بکنیم؛ تنها روزنه ی امیدمان این است که این بار سر پست و حقیر امثال شمر بر بالای نیزه،میرود؛ نه سر بهترین انسان ها و جگر گوشه های پیامبر اکرم...و تفاوتشان هم این است که آن نیزه ی عزت بود ، و این نیزه ی ذلت...

اگر ادعا داریم که در زمان آمدن ولیمان در رکابش خواهیم بود و مثل حبیب بن مظاهر و دیگر یاران اسوه ی سیدالشهدا ولایت پذیر خواهیم بود؛ باید اکنون این ولایت پذیری را در مصداق های کوچتری نسبت به ولایت امام مثل ولایت پذیری والدین و استادان و ولی فقیه و.... اثبات کنیم...

اللهم عجل لولیک الفرج

چقد دوریم از شما...

اینکه چه روزهای سختی را بدون تو میگذرانیم فقط خودت میدانی و ما...چند وقت پیش دوباره نبودنت مثل همیشه بهم فشار آورد و حس تلخه خراشیده شدن قلبم دوباره تکرار شد...خلاصه چند روزی نمی تونستم نفس بکشم تا اینکه یکی از رفقام بهم گفت؛ خودتو گول نزن رفیق...باید خودت بیدار شی و تازه مارم بیدار کنی...تازه اونجا بود که فهمیدم هر ثانیه تو زندگی امروزم مهمه برا یه قدم نزدیک شدن یا دور شدن از ظهور قشنک و رویاییت...وقت کمه و کار زیاد...یه استادی دارم گفتن نامه 31 نهج البلاغه که امیرالمومنین به امام حسن نوشتن رو بخونم تا بفهمم کجای پازل ظهورم و باید چیکار کنم، و حالا منم این پیشنهادو به شما میکنم...ایشالا که با کارامون و حرفامون یه قدم بهش نزدیک شیم...

یا امام غریب....